آنچه معروفی در باره صدور حکم اعدام خودش توسط دادگاه جمهوری اسلامی در یادداشتش راجع انتخاب آقای رئیسی به ریاست جمهوری منتشر کرده، کذب است. در جمهوری اسلامی ایران، هیچ دادگاهی برای هیچ جرم مطبوعاتی، آن هم در حد جرم مجله گردون در آن زمان، حکم اعدام صادر نکرده است و نمی‌کند. ضمن اینکه او برای این ادعای مضحک خود، هیچ سندی نیز ارائه نکرده است. قوه قضائیه هم هرگز چنین حکمی را در باره معروفی اعلام نکرده است. حکم وی خوردن تعدادی ضربه شلاق و گویا شش ماه زندان بود. وی با آنکه می‌توانست در این باره، از دادگاه درخواست تجدیدنظر کند و احتمالا از تخفیف در مجازات بهره‌مند شود یا همان مجازات را تحمل کند و در کشور بماند، ترجیح داد که با بهره‌گیری -لابد به زعم خود هوشمندانه از شرایط پیش آمده مطلوبش- ضمن ایجاد هیاهوی تبلیغاتی بسیار، به آلمان بگریزد و به عنوان یک اهل قلم تحت تعقیب و فشار جمهوری اسلامی، از آن کشور پناهندگی بگیرد. در مدت اقامت در آلمان نیز از هرگونه فعالیت علیه نظام - به‌ویژه در همکاری با کانون نویسندگان در تبعید- کوتاهی نکرد. او حتی به عنوان یک مطلع، داوطلبانه در دادگاه میکونوس آلمان - در ارتباط با ترور چند تن از سران گروهک دمکرات کردستان- حاضر شد، و علیه رهبر معظم انقلاب و دیگر مسئولان عالی‌رتبه وقت نظام شهادت دروغ داد.